Film “Trag života” mogao bi se opisati kao zakonito dijete “Aliena” i “Gravitacije”. Kao i “Gravitacija”, “Trag života” je muško-ženski buddy-buddy film smješten u klaustrofobični prostor svemirske stanice. Kao i u “Alienu”, i u filmu Daniela Espinose posada svemirske stanice bori se protiv biomorfnog predatora koji ih u izoliranom prostoru smiče jednog po jednog.
U “Tragu života” tu posadu čini međunarodni tim astrofizičara i biologa koji je na uzorcima tla s Marsa pronašao žive stanice. Dok kruže u orbiti, znanstvenici proučavaju i hrane stanicu sve do trenutka kad ona ne naraste i otme se kontroli. “Alien” brzo raste, brzo uči, briljantno je inteligentan i nezasitni predator. Biološka distopija u “Lifeu” se spaja sa starim gotskim motivom kuće koju je opsjeo duh.
Sve to skupa nije naročito originalno. Espinosin film hoda po utabanoj žanrovskoj stazi, a zanimljiva biološka SF premisa uruši se u času kad shvatite da alien i ovaj put izgleda kao zlobna lignja. Ipak, režiseru švedskog podrijetla ne može se poreći umješnost izvedbe. Od prvog šestominutnog kadra film je suvereno režiran, ima atmosferu i ritam, a u ansamblu glumaca manje su poznati “furešti” (Šveđanka Rebecca Ferguson i Ruskinja Olga Dihovičnaja) “pojeli” holivudske zvijezde Gyllenhaala i Reynoldsa. “Life” je film koji se neće dugo pamtiti, ali se sa zanimanjem gleda.