Kakav ukus prevladava u glazbi, a klima u društvu, nije ni čudo da je mjerilo uspjeha u hrvatskom rocku ne Arena, pa ni Velika, nego Mala dvorana Doma sportova, u kojoj su Kawasaki 3p u subotu navečer okupili oko 3000 ljudi.
Istine radi, valja reći da ni u 80-ima vedete glorificiranog novog vala, poput Boe koja je isti dan pristojno ispunila Tvornicu kulture, nije u Zagrebu dobacivala dalje od Male dvorane Doma sportova. Srednjostrujaški ukus u domaćoj glazbi i prije i sada - čast izuzecima poput Dubioze ili veterana poput Valjka - nešto je posve drugo od onoga što praše Kawasaki 3p, čiji je ovo najveći samostalni koncert u dosadašnjoj karijeri, i to nakon četrnaest godina diskografske karijere, a uz pomoć plesačica sjajno otvoren s kultnom “Malo vas je”.
Nakon nje su uslijedile efektna “Veliki dispečer”, legendarna “Mupov-ska” i suluda “Klint Istvud”, a za njima više od dva sata zabave za publiku sastavljenu ili od onih koji se dobro sjećaju novog vala ili od dvostruko mlađih klinaca.
U solidnoj produkciji s duhovitim filmićima Marija Kovača u kojima je sebe svodio ili na “kućnu pomoćnicu” ili “seksualnog roba”, preuzimajući sve one uloge koje muškarci često projiciraju na žene, Kawasaki 3p su - unatoč osjetnoj tremi pri početku nastupa koja je nestajala kako je koncert odmicao - svako toliko podizali tenziju do usijanja. Bili su usvirani gotovo do one perfekcije kakvu je od pratećeg benda zahtijevao pokojni James Brown, pri čemu je glavno oružje Kawasakija ska iz kojeg odlaze ka funku, dubu, grungeu i nizu drugih stilova. Čast Bogu, u njihovim pjesmama bitniji su zajebancija i štos nego dubokoumnost stihova, ali poznate “Antonija”, “Mate Parlov”, “Ni da ni ne”, “Puta Madre”, “Kak si pa tak” ili nešto novijih “Kristin”, “Lovac” i “Jebotext”, zahvaljujući izvrsno posloženim gitarističkim i puhačkim dionicama te elastičnoj ritam-sekciji, spomenute i niz drugih skladbi pokazale su se kao jak oslonac za gotovo dvo i pol satni koncert.
Popkulturalne reference, poput citata iz serijala “Otpisani” i hita “U Can’t Touch This” MC Hammera ili sulude Wonderove obrade “I Just Called To Say i Love You”, uklapaju se u takvu glazbenu konstrukciju, no ono što me “kupilo” na samom koncertu je energija kojom Kawasaki 3p deru svoje pjesme i “posudbe”.
Premda je jasno da u tome ima svega i svačega - na potezu od The Specialsa preko The Stoogesa do Funkadelica i Sly Stonea ili od The Clasha preko RATM do Mano Negre i Fun Lovin’ Criminalsa - Kawasaki 3p su to sjajno posložili. U ovom su trenu od svih naših sastava najbliži duhu novog vala kakav je ostao u kolektivnoj memoriji moje generacije, a da su stasali nakon njega. Takvom dojmu pridonosi izvrsno derivirana ska glazba kao česta poputbina novog vala koja je uz punk, reggae i funk bila zamjetna i kod ranog Prljavog kazlišta, Parafa i Šarla akrobate, odnosno kod Haustora, Filma i Električnog orgazma te Idola, Pankrta i Discipline kičme.