Početkom ovog meseca u starom bosanskom gradu Višegradu, na kopnenom jezičku između ušća rečice Rzav u zelenu Drinu i kamene ćuprije Mehmeda paše Sokolovića, svečano je inaugurisan tzv. Andrićgrad. Reč je o velikom graditeljskom projektu (nadahnutom, kako se ističe, Andrićevim književnim delom) rezultatu saradnje Vlade Republike Srpske, Skupštine opštine Višegrad i preduzeća Lotika koje pripada poznatom filmskom reditelju i od pre nekoliko godina perspektivnom građevinskom preduzimaču - Emiru Kusturici.
Ovaj neobični, tek delimično dovršeni ali naše (barem privremene) pažnje svakako vredan projekat, koji je još pre inauguracije posedovao i svoj neformalni naziv - Kamengrad, otvoren je za javnost samo godinu dana nakon što su radovi na njemu zvanično otpočeli na Vidovdan 2011. i uz grandiozne zvuke Orffove “Carmine Burane”. Pompezno, dakle, kao i manje-više sve što pompezni Emir Kusturica uzme u svoje pompezne ruke.
Kusturici, uostalom, ovo i nije prvi “grad” u životu, o ne. Pre ovog višegradskog Kamengrada- Andrićgrada (već mi se u glavi vrti od svih tih silnih “-gradova” na jednom mestu) nekoliko godina ranije u susednoj Srbiji podigao je svoj famozni Drvengrad (fuck!) i u njega vešto instalirao lični poslovni interes, kao i kult sopstvene ličnosti čiji je Bog i Prvosveštenik ujedno. Taj njegov prvi spomenik samome sebi i sopstvenom pogledu na svet, ali i primarni finansijski generator ujedno nastao je usklađenim premda u vremenu protegnutim delovanjem nekoliko političara koji nikada i ni u čemu drugom sarađivali nisu.
Umiljato janje
Naime, Kusturica je, zahvaljujući svom bizarnom - srpskom - nacionalizmu, bio umiljato jagnje svih srpskih lidera od devedesetih naovamo, od Miloševića do Tadića, dok ga topli muški zagrljaj s Nikolićem svakako čeka u najskorijoj budućnosti. Stoga je od vlasti u Srbiji u dva navrata (za Koštuničinog i Cvetkovićevog premijerskog mandata) dobio na slobodno korišćenje na hiljade hektara zaštićenog parka Mokra gora i čitavo jedno brdo - Mećavnik.
Tu je, na tom svom Mećavniku, dakle, Kusturica marljivo gradio pomenuti Drvengrad (also known as Kustendorf) koji je u međuvremenu dobio status grada-hotela s četiri zvezdice. Na udaljenosti od osam kilometara od tog drvenog etno-diznilenda ovaj naš neumorni neimar podigao je i ski stazu Iver. Logično i lukrativno, nema šta. Ova dva kompleksa koja se nalaze u privatnom vlasništvu građanina Emira Kusturice izgrađena su na području koje je ujedno proglašeno prirodnim dobrom i kojim upravlja državno preduzeće čiji je direktor - u ovoj vlasničko-posedničkoj, privatno-državnoj mega-kafkijani - niko drugi do, pogađate to sigurno i sami, dijabolični i očigledno krajnje nezasiti, državni službenik Emir Kusturica.