Godine 2012. Steven Soderbergh je snimio film “Magični Mike”, jeftinu i nimalo glamuroznu dramu o svijetu muških stripera u Floridi. Film koji je u dobroj mjeri bio temeljen na mladenačkom iskustvu glavnog glumca Channinga Tatuma spadao je u one male, nepreuzetne uzgredne projekte koji s protokom vremena često strše kao najbolji u Soderberghovoj karijeri. Takav je bio slučaj i s “Magic Mikeom”. Film o jednoj (blago rečeno) društveno neuglednoj profesiji Soderbergh je pretvorio u pametnu studiju o muškosti u postmodernom kapitalizmu, film o čestitoj radničkoj klasi koja se odriče mačo ponosa i - fullmontyjevski - “skida do kraja”.
Uz to što je prošao dobro kod kritike, “Magični Mike” se i pretvorio u pristojan hit, pogotovo s obzirom na skromni budžet. Pritom su sociološke sondaže utvrdile da su 73% publike činile žene, i to većim dijelom starije od 35.
S takvim brojkama i fanovskom bazom bilo je samo pitanje kad ćemo dočekati nastavak. A taj nastavak - “Magic Mike XXL” - sad je pred nama. Doduše, ovaj put Soderbergh nije redatelj, no i dalje je na špici kao izvršni producent, a kameru potpisuje svojim uvriježenim snimateljskim pseudonimom Peter Andrews. Režiser filma je - pak - Soderberghov dugogodišnji asistent režije Gregory Jacobs.
“Magični Mike XXL” otpočinje dvije godine nakon događaja u izvornom filmi. Junak Mike Lane (Channing Tatum) prestao se baviti muškim stripanjem i zarađuje s dosta muke kruh kao restaurator starog namještaja. Jednog dana u Tampu navraća njegova stara ekipa stripera iz prvog filma. Predlažu Mikeu da uzme par dana slobodno i da starim autobusom zajedno odu do kupališnog gradića Myrtle Beach, gdje se održava konvencija muških stripera. Nakon nagovaranja koje traje manje od prve role “Magični Mike XXL” se pretvara u film ceste u kojem nabildano bratstvo putuje južnim državama te usput nastupa i krpa stare emocionalne rupe.
“Magični Mike XXL” u osnovi je automat za ispunjavanje ženskih želja. Veći dio filma sastoji se od maštovitih striperskih točaka u kojima nabildani, naočiti testosteronski prinčevi zabavljaju masu srednjovječnih, često krupnijih žena.
Između striperskih točaka nalaze se dramska intermeca u kojima isti ti mišićavi muškarci ženskim epizodnim likovima govore točno ono što vole čuti: da su princeze, da zaslužuju biti u središtu pažnje, da nose unutrašnju ljepotu, da zaslužuju bolje, da su za sve krivi oni i da se zato posipaju pepelom. Neke od žena kojima je adresirana sva ta laska glume razmjerno poznate glumice ( Jada Pinkett Smith, Andie MacDowell).
Sve to skupa do stanovite mjere ima šarma, pa mislim da ciljenoj publici (ženskoj + 35) ni “XXL” neće biti mrzak. Najveći problem Jacobsova filma je - međutim - što je u potpunosti lišen dramskog zapleta. Striperske točke i self-help dijalozi izmjenjuju se kao štipalice na konopcu, a radnja se podbada nemotiviranim incidentima, među kojima se kao osobito otrcan izdvaja usputni prometni udes. Doda li se tome da je “XXL” teško pratiti ako ne poznajete prethodni film, ispada da je drugi “Magic Mike” film doista samo za fanovske recidiviste.