Malo je koji bend zvučao tako našpanano, napaljeno, nabrijano... No, pojavile su se prekasno da bi me ‘bacile na koljena‘

Ženski trio Sleater-Kinney pojavio se prekasno da bi me bacio na koljena za razliku od Sub Pop bendova iz eksplozije grunge-rocka, ali me zato povratnički “No Cities To Love” (2015) oborio s nogu. Malo je koji bend zvučao tako našpanano, napaljeno, nabrijano, naelektrizirano i fokusirano poput Sleater-Kinney čije su gitaristice i vokalistice Corin Tucker i Carrie Brownstein tada zagazile u četrdesete, a bubnjarka Janet Weiss stigla nadomak pedesete godine života. Bio je to srednji prst mainstream pop glazbi i poveznica s Raincoats, The Slits i X-Ray Spex, ikonama poput Patti Smith, Joan Jett, Chrissie Hynde i Kim Gordon na čijoj je ostavštini Sleater-Kiney počeo graditi feminističku punk viziju kao dio riot-grrrl scene kojoj su pripadale L7, Bikini Kill, 7 Year Bitch, Hole, L...