Ranih 70-ih Zdenka Kovačiček, možda najviše uz Boška Petrovića i glazbenike iz grupe Time, puno je napravila za približavanje do tada prilično udaljenih svjetova jazza i rocka. Na nešto drukčijim postulatima u odnosu na tu jazz-rock fuziju, ali s nezanemarivim udjelom rokera poput Helidonova urednika Borisa Belea (ex-Buldožer) i nekadašnjeg Azrina menadžera Berislava Jankovića, Zdenka se s trijem Vanje Lisaka (Vanja Lisak, Mladen Baraković, Vlado Vuković) i nizom gostiju u ratno vrijeme upustila u šarmantne obrade niza jazz standarda.
S tim programom Zdenka i trio Vanje Lisaka često su nastupali i po rock klubovima diljem Hrvatske i Slovenije, a isti je repertoar, snimljen u Studiju 4 HRT-a, odnosno B. P. Clubu, završio na dva zgodna albuma “Happy Jazz” (1991.) i “Happy Jazz Vol. 2” čije je reizdanje na dvostrukom CD-u obogaćeno “izgubljenim snimkama”.
Zdenka je fascinantno suverena i ničim opterećena pa je eventualno pitanje o “selidbi” jednog klupskog programa na diskografska izdanja izlišno, kako zbog tečnih izvedbi “Summertime”, “The Lady Is A Tramp”, “New York, New York”, “Hello Dolly” i “That’s Life”, tako i zbog “Sweet Georgia Brown”, “Georgia On My Mind”, “Blueberry Hill” i “Mercedes Benz”. Zdenka je bila “doma” i kod Gershwina, Satchma i Franka Sinatre, ali i kod Raya Charlesa, Fatsa Domina i Janis Joplin, odnosno podjednako izvedbom vokalno moćna u jazzu, bluesu, bossa novi i rock & rollu, a jednakim žarom u avanture je maestralno vode i glazbenici iz trija Vanje Lisaka.