Osamdesetih godina Britanijom se raširila tehnološka novotarija - VHS i videoteke. Istodobno, na vlast je stigla vlada Margaret Thatcher s konzervativno-ćudorednom kulturnom agendom. Potpireni od vlasti, tabloidi počinju s agresivnom kampanjom protiv tzv. video nasties - videotečnih filmova koji potiču nasilje. Medijska se histerija događa u zemlji s jednim od najtvrđih cenzorskih tijela u zapadnom svijetu.
Upravo se u tom cenzorskom tijelu - u British Board of Censors - zbiva radnja horora "Cenzorica" velške redateljice Prano Bailey Bond. Junakinja filma je Enid (Algar) - savjesna i dosadna cenzorica koju u Boardu pregledava sate i sate VHS filmova, odlučuje o kraćenjima ili potpunoj zabrani. Hororska se fabula zaplete kad Enid na stol dopadne VHS ekstremnog i zabranjenog niskobudžetskog horora. Pregledavajući film, ona ugleda lik svoje sestre koja je davno nestala netragom.
Film Praley Bond priključuje se nizu intrigantnih britanskih horora koje se može gledati posljednjih godina. Film izvrsno dočarava atmosferu učmalih 80-ih. Prikazujući polusvijet jeftinih produkcija za video, "Cenzorica" se postupno pretvara u pravi mali esej o B-filmu. Prikaz birokratske strukture je kafkijanski i dopadljivo crnohumoran. "Cenzorica" možda najslabije funkcionira upravo kao horor: kad u završnici na jezivu atmosferu treba nadograditi prijetnju, dotad dobar film donekle podbaci.