Prva velika sekvenca petog izdanja “Nemoguće misije” dobrim znalcima filma učinit će se kao “deja vu”. Odigrava se u bečkoj operi, upravo se izvodi Puccinijeva “Turandot”, iza kulisa je američki tajni agent Ethan Hawke ( Tom Cruise) koji mora spriječiti da zagonetna organizacija Sindikat izvrši atentat na austrijskog kancelara u njegovoj loži, upravo u trenutku kad južnoafrički tenor Johan Botha digne glas do neslućenih visina u ariji “Nessun dorma” i orkestar bučno zatrešti. Pokazane su nam čak i note, tako da točno znamo kada bi se trebalo odigrati ubojstvo. Na što vas to podsjeća? Naravno, na drugu verziju filma Alfreda Hitchcocka “Čovjek koji je suviše znao” s Jamesom Stewartom i Doris Day, u kojoj se nešto slično zbiva u Royal Albert Hallu, gdje udarac činela treba prikriti pucanj koji će likvidirati premijera neimenovane strane zemlje. No dok je kod Hitchcocka sve pregledno i uzbudljivo, “Nemoguća misija” prilično je zapetljala istu situaciju, budući da postoje čak tri potencijalna ubojice, a svi ionako imaju oružja s prigušivačima pa im ne treba bučna izvedba arije “Nessun dorma”.
To su, međutim, pretjerivanja modernih holivudskih blockbustera i s time se moramo pomiriti. Ono što je Hitchcock nekad izvodio s malo specijalnih efekata i puno invencije, danas je tako pretrpano i zasićeno da stvara prije konfuziju negoli napetost.
Pustolovne mutivode
Bez obzira na tu ogradu, peta “Nemoguća misija” nije loš film, ali ni približno tako atraktivan kao njegov prethodnik “Protokol Duh”. Nema tu onako atraktivnih scena kao penjanje po Burj Khalifi, najvišem neboderu na svijetu, ni fascinantnog vizualnog prosedea koji je tom filmu podario Brad Bird (istina, ovog ljeta se nije proslavio skupom “Zemljom sutrašnjice”). “Petica” je jako svedena, novi redatelj Christopher McQuarrie, dobitnik Oscara za scenarij kultnog krimića “Privedite osumnjičene”, ne preferira živopisni kolor, moglo bi mu se prigovoriti i to što scene u kojima Tom Cruise izvodi nadljudske podvige (visi na vratima aviona koji uzlijeće, roni pod vodom šest minuta) suviše reže u montaži tako da nemate dojam da je to zbilja, međutim, u ovom nastavku naglasak je na priči i međuodnosima likova pa bi mu se to moglo i oprostiti.
Ethan i njegova organizacija IMF (Impossible Mission Force) izbačeni su iz okrilja CIA-e, smatra se da izmišljaju neprijatelje kako bi trošili državni budžet, a važnu ulogu ima agentica Ilsa Faust - u sugestivnoj izvedbi Rebecce Ferguson iz serije “Bijela kraljica” - za koju nikad niste sigurni radi li za zloglasni Sindikat ili je na strani junaka.
Zahvaljujući McQuarrieu, koji je ujedno i scenarist filma, odnos nje i Hawkea poprilično je intrigantan, a ni Benji (komičar Simon Pegg) i Brandt ( Jeremy Renner) ne mogu se po žaliti na prostor koji su dobili. Odličan je i Alec Baldwin u ulozi šefa CIA-e, koji jedva čeka da se riješi pustolovnih mutivoda, dok je Sean Harris prilično blijed kao glavni negativac Solomon Lane. Na političkoj razini znakovito je da su ugroženi jedino europski glavešine (britanskom premijeru čak podmeću homoerotiku), dok se američki i ne spomenu.
Novo doba Hollywooda
“Nemoguća misija: Odmetnuti” važan je film prvenstveno po tome što je to prvi holivudski blockbuster u koji je novac uložila moćna kompanija Alibaba Pictures kineskog milijardera po imenu Jack Ma. Počinje novo doba Hollywooda, ali baš nije sigurno hoće li imati američki predznak.