Prije nego što su ga mediji smežurali na status Madonninog supruga, Guy Ritchie je bio jedan od zanimljivijih britanskih režisera. Taj ugled stekao je nizom žanrovskih filmova iz 90-ih, filmova u kojima je spojio tarantinovsku postmodernu kombinatoriku s lokalno britanskom ikonografijom i humorom.
Nakon razlaza s Madonnom Ritchie je nestao iz žute štampe, ali je nekako nestao i kao režiser. Svi njegovi filmovi u zadnjih 15 godina bili su bezlični studijski projekti koje kao da je režirao korporacijski algoritam. S filmom “Gospoda” (Gentlemen) Ritchie se vraća onom što je 90-ih bio njegov zaštitni znak.
“Gospoda” su zamršeni, postmodernistički, autoreferencijalni gangsterski film koji prati sukob između iskusnog dilera trave (Matthew McConaughey) i njegovog mladog kineskog takmaca (Golding). Pripovjedno uokvirenje je večernji razgovor između dilerovog vjernog pobočnika (odlični Charlie Hunnam), te ciničnog, potkupljivog novinara crne kronike (još bolji Hugh Grant).
I ovim filmom Ritchie je pokazao da je u onom u čemu je dobar - naprosto dobar. “Gentlemen” je zanimljiva, nepretenciozna igrarija, film pun zanimljivih obrata i duhovitog sarkazma, a bonus su nesumnjivo prvorazredni glumci u dobroj formi. Tarantino možda i jest bio Ritchiev formativni uzor. Ali - ako mene pitate - Tarantino dugo nije napravio ovako zabavan film.