Mark Ronson reputaciju je izgradio kao producent antologijskog “Back To Black” Amy Winehouse, “19” i “25” Adele, “Alright, Still” Lily Allen, “Joanne” Lady Gage, “Villains” Queens Of The Stone Agea, a bio je i jedan od producenata albuma “New” Paula McCartneyja.
U proteklih 15 godina javljao se i s vlastitim autorskim izdanjima, najupečatljivije na “Uptown Special” (2015.), čiju recepturu donekle ponavlja na “Late Night Feelings”.
Razlika je stilska i spolna, jer dok ne na prethodnom dominirao funk na tragu Princea - uz značajan doprinos nekadašnjeg Bowiejeva gitarista Carlosa Alomara i muških vokalista poput Stevieja Wondera, Bruna Marsa, Mystikala i Kevina Parkera - “Late Night Feelings” parafraza je plesnog popa 80-ih uz gostujuće pjevačice poput Lykke Li, Angele Olsen, Yebbe, Myley Cyrus, Camile Cabello i Alicije Keys.
U konstelaciji današnje pop glazbe Ronson ima ukusa i šlifa, no ipak je bitno manje potentan autor nego producent.