Pođete li na Baniju, u Petrinju, Glinu ili neko od sela rasutih po okolnim brežuljcima, da u plemenitom kršćanskom nastojanju posjetite nevoljnike koji su stradali u potresu krajem prošle godine, oprezno gacajući, zadignutih nogavica probijete se kroz blato i snijeg, da pokucate na vrata bijelih limenih kontejnera u kojima oni sada žive, da ih upitate za čim drhtavo čeznu, čega su bolno željni, što im najviše nedostaje iz vremena kad su imali kuće, do jedan će vam reći istu stvar. Kemijske. Kemijske olovke, vrag ih odnio, valjda ih je trideset komada na rubu stola, gusto nabijeno u šalici s natpisom "Najbolja baka na svijetu", i plavih, i crvenih, i crnih, i zelenih, čak i dvije ljubičaste, kakve male djevojčice posebno vole, kemijskih sa znakom trgovačkih...